Should I Start?

Hello guys, long time no post so here we go!!

I don't know why, but i was so excited to post something about me that i really care.

Something different, so deep inside of me and i wish that someday tawanan ko lang ito.

'Cause it's not easy to explain what is it if i don't even know what's goin' on with me.

It feels alright when i don't think about it but it's painfully when time comes around..

It's like "WHAT?" ='(

Well, what i mean if you don't know yet, i'm talking/writing about LOVE.

Yes, they say that "love" is beautiful.. All you can see is "Roses" all you think is about him/her.

You can't stop loving him/her.. You can't even sleep until you don't talk with him/her. Bla, bla, bla..

Yes, they also say that in a relationship not all is happiness! "Love" can HURT you so deeply.

Kailangan mo magtiis, tanggapin kung ano meron siya at higit sa lahat intindihin siya, 'di ba?

Pero, what should I do kung ganito nararandaman ko?

Sa twing nakakasama mo ang taong mahal mo, parang kay saya, wala ng katumbas!

Ngunit kapag napapag-isa ka, it's like "I'm still alone" .. "He's not always by my side".

He can't always understand you, and even both of you are so different you tried out all for your relationship, you gave him/her all you had, you tried to understand him/her, you tried to calm down him/her but it's still not enough.. It's like "What more do you want?"

Eh, sa binigay mo nga lahat, ano pa ba kailangan mo?
Hanggang sa huli wala kang natira para sa sarili mo, na kapag nag-iisa ka wala ka ng maipagmamalaki.

Wala naman ako reklamo, hindi ko siya sinusumbatan (Yes, aaminin ko minsan napapadulas dila ko! How? Syempre, pag naiinis ako! But no bad intentions..), pero kapag napapaisip ako "Gosh, ilan taon na ako? Wala man lang ako narating, wala ako maipagmamayabang, maipagmamalaki.."

Wala ako pakialam kung ano man sabihin ng mga iba tungkol sa akin, 'di naman nila ako kilala, pero kahit sa sarili ko talagang wala ako masasabi dahil wala ako narating sa buhay ko.

Paulit ko na lang sinasabi "FUCK LOVE" but it's still the same shit! I can't do anything..

Nagmahal na ako, pinasukan ko at parang wala na akong ligtas!

Ilang beses ko na sinubukan tapusin ang lahat, tapusin ang sakit na dala-dala ko.

Pero it's all bullshit, kasi parang may humihila sa akin papuntang "PAST".

Gusto ko naman balikan ang nakaraan ko, nung wala pa ako alam, nung masaya na ako kung ano meron ako at higit sa lahat masaya na ako noon kahit mag-isa ako!

Dahil kahit wala ako karamay, nabuhay rin ako, kahit wala ako kasama, Ok na ako, kahit wala ako ka-kwentuhan andyan lagi pamilya mo, kahit wala ako kaibigan, kahit may problema ako.. nakayanan ko pa rin lampasan lahat iyon mag-isa!

Now, we're talking about a fucking shit 'cause once na-inlove ka, parang ikakamatay mo na.

(Or it seems that it only happened to me? I guess not!)

Mula bata ako, nagawa kong iahon sarili ko, inayos ko buhay ko para sa pamilya ko, may problema man ako itatago na lang para sa sarili ko (Why not? Wala naman ako kaibigan dati, eh!) kung may masakit sa akin, hinihintay ko lang na mawala. It was simple my life!

But now, i can't live without him even i want to leave him!! It's really confused!

Wala na akong ibang alam kundi bisyo, na parang kapag wala ako bisyo, ano gagawin ko LOL.

Just joking, but it seems like that..

Oo, aaminin ko i'm weak when we're talking about feelings.. Sino naman hindi, 'di ba?

Sinubukan ko ng magsimula muli, pero paano ako magsisimula, kung sa sarili ko nga walang natira. LOL Paulit-ulit lang mga bullshit ko, eh! Shit!

I mean, now i d0n't even know if it's really love.. Nagawa kong tiisin lahat ng mga ayaw sa kanya, ilang taon ng ganito, kaya natanggap ko na rin ang pagkatao niya.

Pinilit kong itago ang sama ng loob ko, sa twing may away. Pinilit ko rin itayo ang relasyon.

Ginawa kong bigyan ng pag-uunawa, intindihin, inalagaan, inaamo, sinusuyo, sinusunod..

Hangga't sa dumating rin ang araw na parang, SINO NA BA AKO? I'm not like that!

Unti-unti nawala ang PAGKATAO ko, lagi ako bigay pero ni sarili ko hindi ko nagawang intindihin, hindi ko nagawang alagaan, hindi ko inasikaso.

Mga dating pangarap ko, naglaho, mga dating objective ng buhay ko naging malabo, mga gusto kong marating bilang tao, naglaon.

Ang naisip ko, kaya nga pangarap eh! Dahil never mangyayari.

Unti-unti nawala ang pag-asa ko, nawala ang saysay sa buhay ko, nawala ang direksyon.

Sa twing nag-iisip ako, kung ano at bakit, ano ba nangyari sa buhay ko? Wala, eh! Ganito talaga ang buhay..

Alam ko naman mga dahilan kung bakit ganito, nagbago nga ako para sa kanya.

Alam kong mali ako dahil hindi pala dapat 100% ang ibibigay, eh malay ko?!

Wala pa ako alam sa lovelife, lumaki ako kasama siya at nasanay.

Ok ako kasama siya, pero nangangamba rin baka dumating rin ang karma.

I know that I did some mistakes, i know that i was wrong, that I wasn't too good with him.

'Pag nawala siya, saan ako pupunta, saan ako pupulutin? Ano gagawin ko?

Kailangan ko magsimula, pero paano kung tanga rin naman ako!

Oo, minamaliit ko sarili ko, howcome? Since NAWALA LAHAT sa buhay ko.

Siya lang ang natira, kaya paano kapag siya ang nawala? You can call me BALIW!

Hirap na hirap ako noon hanggang ngayon, 'di ko makita ang ilaw, 'di ko alam kung saan dadaan.

It's like I need someone para bigyan ako ng advice.


Pero, 'di ko na rin kailangan yan, dahil alam ko rin naman kung ano dapat kong gawin, kahit hindi ko kayang gawin. At ng nagawa kong gawin, dumapa ulit ako at bumalik rin.

Umiikot lang buhay ko sa kanya, and it SUCKS! Dahil ayaw ko! Oo nga, wala naman pumipigil sa akin.. Pero ayaw ko rin sayangin pinagdaanan ko, pinagdaanan namin, nakaraan namin..

I know na lahat ay dumadaan rin dito but I don't really know where should I start..

Parang bulong ng isip ko ay wag ko siya pakawalan ngunit ang sinasabi ng puso ko ay kailangan ko na siyang iwanan.. ='(

I don't know na if is still "love" or nasanay na ako sa kanya.. Na siya aking kasama, kausap, karamay.. :/.
Fuck that shit! It's all bullshit :(

Hanggang dito muna :D.

Ayaw ko masyado kayo maabala LOL (Kung may nagbabasa man).

Thanks for reading ..

With fucking love,

-arlynn.